Bertus Helming, 84 jaar, Silvius de 25ste

Als eerste werd het verste punt gezocht, Dinxperlo.

Op een steenworp afstand van de grens, dus paspoorten

mee. In het verzorgingshuis aldaar zetelt Bertus Helming.

Verrast keek hij op toen plots de deur open ging en er 3

heren met steek binnen kwamen. Bertus was in opperbeste

stemming. Bertus behoort ruim tot de ‘we gaan met een

bloemetje rond doelgroep’ want inmiddels alweer ruim 84

jaar. Hij wilde best nog wel een keer naar een zondagse

vergadering, maar volgens hem is dat een heel gedoe.

Dan sturen we hem de notulen wel.

Joop ten Have, 94,5 jaar, Silvius de 6e

Vervolgens reed het trio de avond weer in op weg naar

Joop ten Have. Dat kon niet te laat, anders kwamen ze de

Schuylenburgh niet meer in. Dat lukte inderdaad niet, maar

gelukkig troffen zij een personeelslid die direct zag dat zij

louter goede bedoelingen hadden, dus liet het drietal binnen.

Joop had wat meer moeite om ieder een plekje te geven op

zijn overvolle harde schijf aan Zillewoldse herinneringen,

maar na enige hulp vielen de kwartjes. Joop loopt dan ook al

10 jaar voor op Bertus, dus we nemen hem niets kwalijk.

Joop was duidelijk blij met de bloemen en de komst van het

bestuur, maar ze moesten door.

Theo Bussink, 81 jaar, Silvius de 31ste

Volgende stop op de Schuylenburgh was de riante kamer

van Theo Bussink. Even een vaas zoeken voor de blommen.

De Schriever was al bijna in Terborg toen ie ingehaald werd

door Theo die hem begeleide naar een voorraadkamer.

Ja, geen kast een kamer. Daar een mooie vaas gevonden –

de antieke Ming vaas bleef op de kast – en de bloemen

geparkeerd midden op Theo’s eetkamertafel. Theo is 81 en

babbelt er nog lustig op los. Aanstaande vergadering is hij er

gewoon weer bij. “Ut liek wel of ik hier de enige bun die dur

uut geet”, aldus Theo.

Johnny Verheij, bijna 80, Silvius de 28ste

Nu snel naar Johnny Verheij. In december pas 79, dus nog

geen 80 maar Johnny verdient een bloemetje.

De gezondheid en met name zijn koppie laat hem wat in de

steek. Het bestuur rammelt wat aan de deur en als het ligt

aanfloept in de gang klinkt het zoals alleen Johnny het kan

doen laten klinken: “Wat mot dat hier, zo laot nog?”

Eenmaal binnen is er geen ontkomen aan.

De Krombachers op tafel en lekker roddelen over het

Zillewoldse volk. Dat kan niet lang, want de heren moeten

echt weer verder.

Fons Bieleveldt, 81 jaar, Adjudant van Silvius de 27ste

De tijd haalde het drietal in want ze wisten dat ze niet snel

weg zouden geraken bij de volgende stop: Fons Bieleveldt.

Besloten werd om de zesde visite dan maar morgen te doen,

konden we er mooi één drinken bij Fons. In december wordt

Fons 82 en zo snel als hij de route tafel – koelkast – tafel

aflegt, dat doen weinigen hem na. Fons is het geweten van

de Silvijaoren, dus kan het bestuur mooi even wat zaken die

geagendeerd staan voor de volgende vergadering met Fons

voorbespreken. De Schriever en Dukatendokter nemen

afscheid, geen idee hoe lang de Veurzitter is blijven hangen.

Jan Steverink, 82 jaar, Silvius de 48ste

Een dag later – hopelijk hebben de bloemen niet teveel

geleden tijdens het overnachten bij de Dukatendokter – toog

het drietal naar de Melkweg. Dat lijkt een hemelse reis, maar

als Jan open doet staan ze weer met zes benen op de grond.

Alhoewel, het bestuur is onder de indruk van een soort van

sterrenstelsel dat zijn trap prachtig uitlicht. Maar goed, bakje

koffie van Tiny en even praten over de bezoeken die ze de

dag ervoor hebben gedaan. Nog even wat hints doornemen

en dan blijkt dat de Schriever wat Tiny betreft wel in het

verdachtenbankje zit. Die doet natuurlijk alsof zijn neus

bloed, krijgt plots haast omdat ie nog moet tennissen. Jaja.